قبل تولد ماه دونه آوینا

روز قبل از تولد شما هیجان کل خانواده رو گرفته بود .دیگه داشت باورم میشد که داری میای خانوم گل.هنوز بعضی ها به مامان میگفتن که بچت پسره و باوجود چندین سونوگرافی من هنوز نگران بودم.در طول حاملگیم شاید پر استرس ترین موضوع زنگی ام همین بود که همه نظر میدادن که بچت پسره .من و بابا احسان دلمون می خواست که نی نی دختر باشه .خلاصه نگرانیم دائم بیشتر میشد.ولی خوب گذشت.من حاملگی خیلی خوبی رو گذروندم البته بجز ٣ ماه اول که چشمت روز بد نبینه از هر چه چین و اسم چین و بوی چین بدم میومد.از مرغ هم که نگووووووووووووووووووو.ولی بقییش بخوشی گذشت .خیلی دوران قشنگی بود عزیزم.من و بابا احسان با هم می رفتیم و سیسمونی می خریدیم .سر هر دونش کلی فکر کردیم و ذوق .نمیدونی چقدر تنوع بود که .از تخت و کمد گرفته تا پمپرز .دیگه تحقیقاتمون اونقدر وسیع بود که میتونستیم کتاب بنویسیم.هفته قبل از تولد رفتیم پیش دکتر مامان که اسمش دکتر دلاوریان .خیلی مرد آروم و خوبیه و باعث شد که دوران آرومی رو بگذرونیم.هر وقت میرفتیم پیشش اونقدر سوال میکردیم که بیچاره سر درد میگرفت .اول قرار بود شما ٢٠ خرداد بدنیا بیای ولی من و بابا دلمون میخواست شما قبل تعطیلات بدنیا بیای .خلاصه بعد از آزمایش و سونو دکتر موافقت کرد و گفت ٥شنبه صبح زود بریم بیمارستان لاله .خلاصه دیگه هیجان چند برابر شد.مامان جون و بابا جونت هم چند روزی بود که برای مراقبت از مامان اومده بودن تهران.خاله ویدا و خاله الناز هم اومده بودن خونمون .روز قبل کلی از خودم و شکمم عکسهای هنری گرفتم .حالا بعدا که منو بهتر بشناسی میفهمی که مامانت عاشق عکس گرفتنه.شب ١١ خرداد دلم کم کم شور افتاد .یعنی من مامان خوبی میشم؟آینده چی میشه ؟چه چیزی در انتظارمونه؟نی نی گلیم چه شکلیه؟سالمه؟و........نشستم و برات نوشتم وکلی خودمو سبک کردم .من از همون موقع خودمونو سپردم به خدا .خدایا کمکم کن تا برای این فرشته کوچولو مامان خوبی باشم .خدایا به خانواده سه نفرمون شادی و سلامت و خوشبختی هر چه بیشتر بده.الهی آمین.