روز تولد پرنسس آوینا

صبح زود بیدار شدم .حس عجیبی بود .من و مادر شدن .ما و شروع یک مسئولیت بزرگ .من و تجربه ناشناخته ها.خیلی عجیب بود .حس شادی ،هیجان ،ترس و ١٠٠ تا چیز باهم.

از زیر قرآن ردشدم و رفتیم بیمارستان.پذیرش رو گذروندیم و منو هدایت کردن به یک اتاق تنهایی .فکر نمیکردم اینقدر زود از بابا و مامان جونت جدا بشم .زدم زیر گریه که من با احسان و مامانم خداحافظی نکردم.همون موقع هم ناگهان فیلم بردار اومد تو اتاق و بنده بغضم ترکید .نگی مامانت لوسه؟خوب خیلی احساس تنهایی کردم.فیلم بردار هم چند تا سوال کرد و رفت .خیلی زود اسممو خوندن و آماده رفتن به اتاق عمل شدم.تو راهرو بابا احسان و الناز رو دیدم و حالم بهتر شد ولی بعد که رفتم تو راهرو اتاق عمل تا نوبتم بشه باز بغض کردم که با دیدن دکتر و گرفتن دستش حالم خیلی بهتر شد.خیلی منتظر نشدم .اتاق عمل سرد بود و کادر اتاق مهربون و شوخ .دکتر بیهوشی اومد و ازم سولاتی کرد .بعد آماده عمل شدیم .دارو بیهوشی رو زدن و من با حس ترس به خواب رفتم.چیزی متوجه نبودم فقط یکبار بعد عمل از درد بهوش اومدم ولی همون موقع بیهوش شدم.بعد نمیدونم چقدر بهوش اومدم.دلم میخواست شما و بابا احسان رو ببینم.از ریکاوری که اومدم بیرون دلم میخواست یکی بهم بگه بچه سالمه و دختره.که خاله الی و بابا بدو بدو اومدن و گفتن تبریک میگیم یک دختر مثل ماه بدنیا آوردی.دیگه دردام یادم رفت .میخواستم فقط دیگه بقلت کنم.وای چقدر فاصله تا اتاق دیر میگذشت.دیدمت .مثل یک ماه مثل یک فرشته کوچولو آروم و زیبا .البته خاله الی میگفت که شما رو وقتی آورده بودن یمارستان را رو سرت گذاشته بودی و صدات از همه بلند تر بوده .مامان جون ها رو دیدم.خاله الی و خاله ویدا،بابا بزرگها ،خاله لادن ،یگانه جون ،عمه نیلوفر ،خاله پرگام،عمو امین ،دایی تورج حسین آقا اومده بودن تو بیمارستان .خلاصه روز خوبی بود .نمیدونی وقتی بقلت کردم چه حسی داشتم .یعنی تو مال منییییییییییییی.الهی قربونت بشم .